پرنسس من داری میای تو بغلم

پرنسس کوچولوی من دیگه چیزی تا به دنیا اومدنت نمونده.اگه خدا بخواد 21 یا 22 همین ماه به دنیا میای.

یعنی 4،5 روز دیگه.خیلی خوشحالم عزیزم.همش دارم به این فکر میکنم که تو چه شکلی هستی.

شبیه کدوم مایی.عزیز دلم فقط از خدا میخوام که سالم و صالح باشی.

جمعه بابایی از عروسی برگشت و مادر بزرگ(به قول مانی)رو هم با خودش اورده بود.

خاله نسرین هم(خاله مامان)به خاطر کارش اومده اینجا.همون شبی که بابا اینا اومدن راه افتاده بود.

رفته بود خونه دایی منصور.ما هم همون روز رفتیم.

خیلی خوبه که مادر بزرگ اومده.خیالم راحته.

خاله هم که همچنان داره جور ما رو میکشه و بدون کمکش نمیتونستم این مدت رو بگذرونم.مخصوصا اینکه یه مقدار وزنت کم بود.که خدا رو شکر چون خاله بود و تونستم استراحت کنم بزنم به تخته خوب وزن گرفتی.

خودمم که حسابی سنگین شدم.این روزای آخر خیلی داره برام سخت میگذره.

ولی این سختی یه شیرینی خاص توشه.که من به دل و جون میخرمش.

ما همچنان به فکر انتخاب یه اسم خوب برای توییم.

تا ببینیم بالاخره اسم دختر کوچولوی من قراره چی باشه.

میپرستمت عروسکم.و بیقرار دیدن روی ماهت و بغل کردنتم.